Heb je wel eens gehoord van de innerlijke criticus?
De innerlijke criticus is het kritische stemmetje in jou dat overal commentaar op heeft: je werkt niet hard genoeg, je neemt niet genoeg rust, je moet vriendelijker zijn, etc.
Je herkent het aan de strenge of onaardige toon waarop hij of zij spreekt waaruit steeds weer zelfafwijzing blijkt:.
“Zie je wel, je kunt ook niks”, “Deed je dat nou alweer?”. “Wat zullen ze wel niet denken?”, “Anderen zijn veel beter dan jij”.
𝐁𝐞𝐬𝐭 𝐟𝐢𝐣𝐧 𝐨𝐦 𝐞𝐫𝐯𝐚𝐧 𝐭𝐞 𝐤𝐨𝐦𝐞𝐧 𝐝𝐮𝐬.
Deze 3 stappen helpen hierbij: kennen, begrijpen en parkeren.
💡 1. 𝐋𝐞𝐞𝐫 𝐣𝐞 𝐢𝐧𝐧𝐞𝐫𝐥𝐢𝐣𝐤𝐞 𝐜𝐫𝐢𝐭𝐢𝐜𝐮𝐬 𝐤𝐞𝐧𝐧𝐞𝐧
Hoe ziet zij/hij eruit? Hoe spreekt hij/zij tegen je, op welke toon? Wat zijn typische zinnetjes van jouw innerlijke criticus?
💡 2. 𝐋𝐞𝐞𝐫 𝐣𝐞 𝐢𝐧𝐧𝐞𝐫𝐥𝐢𝐣𝐤𝐞 𝐜𝐫𝐢𝐭𝐢𝐜𝐮𝐬 𝐛𝐞𝐠𝐫𝐢𝐣𝐩𝐞𝐧
Realiseer je dat je criticus in je leven is gekomen om je te behoeden voor afwijzing. De redenatie van de criticus is: “Als ik streng tegen je ben, zul je beter je best doen en zullen anderen niet boos of teleurgesteld zijn”. Kun je dan met meer mildheid naar je criticus kijken?
💡 3. 𝐋𝐞𝐞𝐫 𝐣𝐞 𝐢𝐧𝐧𝐞𝐫𝐥𝐢𝐣𝐤𝐞 𝐜𝐫𝐢𝐭𝐢𝐜𝐮𝐬 𝐩𝐚𝐫𝐤𝐞𝐫𝐞𝐧
Als jouw criticus je niet dient (wat heel vaak het geval is), dan is het belangrijk het commentaar naast je neer te leggen. Bijvoorbeeld door hem/haar in gedachten op de gang of in een denkbeeldig potje te stoppen, of een koosnaampje te geven en (vriendelijk) aan te spreken: “Dankjewel Cruella dat je me probeert te behoeden voor gevaar, maar ik heb je nu niet nodig”.
Je zult merken dat deze tips helpen milder voor jezelf te zijn. Heb je vragen hierover? Stuur me een mail, ik beantwoord je vraag graag.
